Een route door de Drakenbergen

Na een heerlijke nacht zijn we op natuurlijke wijze wakker geworden, niet door een wekker maar heerlijk door het opkomende zonnetje. Nog even draaien, nog even woelen maar daarna toch echt uit de veren.

We hebben gisteren bij de supermarkt wat yoghurt en muesli meegenomen voor ontbijt welke we op de veranda hebben genuttigd, het lijkt wel een plaatje uit een van de betere films. Gigantische tuin met oprit, auto voor de deur en twee levensgenieters op het stoepje met een kommetje voor ontbijt…. wat een leven.

Vol energie pakken we de spullen en laden we de auto in, we hebben de flow weer te pakken dus dit neemt maar een 10 minuten in beslag voor we op pad kunnen. Gisteren twijfelde we over de bandenspanning, dus deze hebben we laten checken, maar ook vandaag vertrouwde we het niet helemaal. Met een vakkundige schop met een maatje 43 en een timmermansoog wisten we bijna zeker dat er geen 2,2 bar in het schoeisel van de auto zat, dus op naar de banden expert. Gelukkig vind je die overal in Zuid Afrika dus ook in Harrismith. De bandendruk meter gaf 1,5 aan dus we gaven direct de opdracht om verder onderzoek te plegen. Met een ouderwetse kruissleutel en een krik werden de wielen gedemonteerd, op druk gezet en in een bak met water gedompeld om te kijken waar de lekkage zat… Bingo ! Zowel links- als rechtsachter zijn lek geraakt door een spijker, gelukkig beide reparabel. Vakkundig worden de spijkers verwijderd en de banden geplugd zodat we verder kunnen (kost hier wel een “ vermogen” 50rand = +/- 3,5 euro).

Met gerepareerde banden nog een laatste stop, de SPAR. We verwachten onderweg weinig tegen te komen aan lunchmogelijkheden dus Claud mag even los in de supermarkt voor een picknick, dat is wel aan haar toevertrouw. Ron heeft zich over de route bekommerd en de Tomtom geprogrammeerd. Rond een uurtje of 9 verlaten we de stad en duiken we de bergen in, beter bekend als de Drakenbergen. We hebben bewust een binnendoor route gekozen, we komen dan ook weinig verkeer tegen en het uitzicht is uit een boekje zo mooi. Na zo’n 4 uurtjes sturen vinden we een prachtige stop met dito uitzicht over diverse bergen. Even de koffers uit de achterbak zodat Claud een werkplek heeft voor de lunch, en ze gaat aan de slag waarna we heerlijk kunnen picknicken langs de weg.

Nagenietend stappen we weer in, schudden de Tomtom weer wakker en geven een slinger aan de volumeknop van de radio, op naar onze eindbestemming. De Tomtom geeft aan dat het nog maar 66km is maar dat we hier zo’n 2 uur over zouden doen… dat roept uiteraard vragen op als de navigatie aangeeft dat de gemiddelde snelheid over de aankomende 66km maar 33km per uur zal zijn. Na een bocht of 6 komen we erachter, ook hier houdt gewoon de weg op en mag je de overige 60km verder over een onverharde weg… Ron heeft er zichtbaar plezier in alleen Claud en onze witte Toyota… tja die ietsjes minder.

Na 60km is de weg weer geasfalteerd, zowel Claud, Ron en die arme Toyota kunnen even op adem komen van al het stuiteren en de stof. We zijn aangekomen in Himeville, een klein plaatsje waar niet gek veel te vinden is maar wel dient als HUB voor de volgende dag. We hebben een B&B geboekt en belanden dan ook in een prachtig huis (Sani Gables), we worden goed verzorgd en voelen ons welkom. Eindelijk weer een goede internet verbinding dus ook mooi de mogelijkheid om even alles bij te lezen, WiFi is (helaas?) toch wel de ontspanning na zo’n rit hihi.

S ‘avonds rijden we nog even rond, doen we het naast gelegen plaatjes Underberg aan en rijden we nog naar een uitzichtpunt, we kunnen geen genoeg krijgen van dit mooie landschap. Langs de weg komen we Himeville Arms tegen waar we besluiten een hapje te eten. We komen een gezellig ouder stel tegen die al zo’n 35 jaar hier in ZA wonen maar van origine uit Engeland komen, met een heerlijk bordje eten en geklets over koetjes en kalfjes vliegt de avond weer voorbij…


Groetjes,
Ron & Claudia