Apartheid

Na een prima nachtje zijn we fris opgestaan, het hotel bevalt prima en ondanks dat het naast het vliegveld ligt hebben we hier totaal geen geluidsoverlast.

Na een rondje opfrissen zijn we de auto in gesprongen om naar het centrum te gaan, we hadden over een hippe wijk gelezen dus een target in de Tomtom was snel gezet. De stem begeleide ons naar de wijk Maboneng, voorheen een vervallen wijk maar intussen omgetoverd naar een hippe bedoeling. Oude opgeknapte gebouwen met grote industriële puien waar leuke restaurantjes en koffie barretjes zijn gevestigd. Onze keus was gevallen op “ eat your heart out” want die naam… tja die naam… :-P

Het weer is zalig, zo’n 20 graden met een lekker zonnetje, een plekje op het terras op de stoep was snel gevonden, sneller dan de keuze op de kaart. Een hoop lekkers en met een rommelende maag spreekt alles aan natuurlijk. Uiteindelijk hebben we een keus kunnen maken en hebben we genoten van ons eerste ontbijt in Zuid Afrika.

Met gevulde maagjes hebben we de rest van de wijk ontdekt, het ziet er allemaal netjes uit totdat je de straat over steekt, een wereld van verschil. Armoede, daklozen, verwaarlozing enzovoort, we betrappen ons er zelf op dat we ook gelijk wat meer op onze hoede zijn, kijken wat meer om ons heen en letten beter op hoe mensen reageren als we voorbij lopen. Uiteraard niets aan de hand zo overdag maar het is niet de buurt waar we s’ avonds even lekker een rondje gaan wandelen.

Na de beentjes te hebben gestrekt zochten we onze heilige koe weer op, de volgende stop: “ apartheid museum”. Net als voorgaande jaren pakken we ook wat geschiedenis van het land mee en aan deze geschiedenis kan je uiteraard niet voorbij gaan. We hebben stilletjes alle informatie opgenomen, de beelden bekeken en verhalen gelezen. De apartheid werd gehanteerd van 1948 tot 1990, een zeer recente geschiedenis maar tevens voor ons erg onwerkelijk. Wat kan de mensheid tot wreed zijn ondanks zijn welvaart en kennis, hoe heeft het toch allemaal zo ver kunnen komen, en waarom heeft het zo lang moeten duren… het is natuurlijk niet een op zichzelf staand iets, zet je oogkleppen een momentje af en je realiseert je hoeveel ellende er nog op de wereld is en hoe goed wij het toch eigenlijk hebben, maar niets is vanzelf sprekend.

Terug in het hotel zijn we neergestreken bij het zwembad, even een lekker bakkie, een knabbeltje en een rondje informatie zoeken voor de volgende stop. Een overnachting boeken, route uitstippelen en gewoon even niets doen, daar is het tenslotte vakantie voor… totdat de maagjes zich weer aanmelden.

Tijdens het ontbijt hadden we de Lonely Planet op tafel liggen, een ware magneet voor praatjes en mede reizigers waardoor we automatisch weer werden voorzien van verse en leuke tips. Zo ook een goede tip voor het avond eten, tja en waarom het wiel zelf uit vinden als een ander al wat voorwerk heeft gedaan… We zijn dus weer terug gegaan naar dezelfde wijk als vanmorgen, wel even bij het hotel personeel gecheckt of dit veilig is maar zij gaven groen ligt, dus hop, daar gingen we weer. De tips bleken waardevol, we hebben heerlijk gegeten, het vlees van de braai (bbq) was heerlijk mals en smaakvol.

Redelijk op het laatste moment, eigenlijk het moment dat we vroeg wilden gaan slapen kreeg Claud een ingeving, “ hey volgens mij hebben we een brief nodig om de grens over te gaan, en die hebben we niet geregeld” afijn, de auto weer in en op naar de luchthaven om nog even langs het verhuur bedrijf te gaan. Dat even werd iets langer, en dat even werd even een tijdje, na een lange wachtrij konden de brief geregeld worden, maar helaas was het al te laat om de laatste handtekening/toestemming te krijgen van een ander kantoor welke al gesloten was, dus met een brief onder de arm plannen we voor morgen een extra tussenstop in om de benodigde handtekening te krijgen.

De eerste dag in Zuid Afrika zit erop, een dag in het teken van het woord “apartheid” in de meest gevarieerde vorm:
- Apart dat links rijden
- Apart dat je ruitenwisser steeds aan gaat terwijl je richting wil aangeven
- Apart dat je de mensen kunt verstaan (Afrikaans lijkt erg op nederlands/vlaams)
- Apart dat mensen nog zo kort geleden apartheid in stand wisten te houden
- Apart dat er maar 24 uur in een dag zitten, er is zoveel te beleven

Op naar een volgend avontuur, morgen rijden we weer verder

Groetjes,
Ron & Claudia