Cu Chi tunnels

Vandaag is het onze laatste dag in HCM voor we vertrekken, we hebben gister een toer geboekt naar de Cu Chi tunnels, in tegenstelling tot de Vinh Moc tunnels zijn deze gebruikt voor gevechtsdoeleinden. De tunnels van Cu Chi zijn gegraven door de Vietcong, Vietnamezen die in zuid Vietnam leefden maar aanhanger waren van en voor noord Vietnam en zo proberen de stad Saigon (wat nu dus HCM is) te veroveren.
Kleine trivia:
- De tunnels zijn meer dan 200 KM lang
- zo’n 23% waren vrouwelijke strijders
- Het duurde maanden voordat de Australiers/Amerikanen doorhadden dat de Vietcong zich in tunnels verscholen had.
- De tunnels bestonden uit zo’n 3 “verdiepingen”

Het is ongelofelijk hoe inventief en handig de Vietcong met de tunnels omgingen en hoe ze de Amerikanen “bij de neus” hadden. Het duurde maanden voordat ze überhaupt door hadden wie ze ‘s nachts aan vielen en waar ze vervolgens bleven. Toen ze eenmaal een aantal ingangen van de tunnels hadden ontdekt was het alsnog een grote opgave de Vietcong te bevechten, de tunnels waren zo krap dat de doorsnee soldaat er niet in past. Er werd een selectie procedure opgestart en je mocht niet meer dan 47kg wegen om geschikt te zijn als “tunnelrat” echter kwamen ze al snel van een koude kermis thuis, boobytraps maakte het bijna onmogelijk om de tunnels te betreden. Vervolgens is het met getrainde herders honden geprobeerd, maar de Vietcong ging zich wassen met Amerikaanse zeep waardoor de hond dacht dat hij thuis kwam. Chemicaliën boden ook geen oplossing, daar werden watersluizen voor aangelegd. De Amerikanen werden zo hopeloos dat ze het hele gebied van Cu Chi hebben geëvacueerd en vervolgens hebben bestreden met Agent Orange en bommen. De tunnels bestaan tot de dag van vandaag nog steeds, de dikke harde klei en diepere tunnels waren zo gebouwd dat bommen nauwelijks effect hadden.

Al met al een interessante rondleiding, we kregen uitleg over de tunnelstelsels, gebruikte boobytraps en we konden zelf ook nog een stuk door de tunnels. De tunnels zijn zo krap dat bijna de hele groep al na 80mtr de eerste de beste uitgang nam en kreunend naar boven kwam met spierpijn (je moet namelijk gehurkt proberen te lopen door de tunnels). Andere grote plus was de reisleider, wederom goed Engels sprekend maar boven alles veel humor en veel weetjes over de tunnels die je nergens anders hoort, leest of terug kan vinden, dit weet hij omdat zijn ouders bij het verzet zaten.

Na de tour hebben we ons tegoed gedaan aan een lekker broodje bij de subway en zijn we even lekker bij de Starbucks gaan zitten met een boekje om bij te komen van alle indrukken. ‘S avonds nog een wandelingetje gemaakt en lokaal gegeten.
Het is weer tijd om onze tassen te pakken, morgen vertrekken we voor 2 dagen naar de Mekong Delta.

Tot blogs…
Groetjes
Ron & Claud