Aangekomen in KL

Tegenwoordig heb je natuurlijk geen reisbureau meer nodig, alles kan online; ticket boeken, stoelen reserveren en inchecken. Alles ging vlekkeloos behalve dat laatste…. Bij het online inchecken kregen we de melding dat we stand-by waren ?! geen idee wat het inhield dus maar in de telefoon geklommen. De vriendelijke vrouw aan de andere kant van de lijn wist ons te melden dat het maar de vraag was of we mee konden gezien het vliegtuig overboekt was. Dat is flink schrikken als je net met pijn en moeite toch de helft van je kleding kast in je backpack heb weten te proppen incl. de föhn voor Claud.
Besloten maar vroeg naar Schiphol te vertrekken op advies van de KLM telefoniste om daar verder te handelen. Snel een bak koffie, onze ouders verwent met een cadeaus en op naar het vliegveld. Bij aankomst onze backpacks laten sealen tegen eventueel tuig op de bagage afdeling en daarna op naar de incheck balie. Helaas konden ze daar niet de zorgen ontnemen waar we op gehoopt hadden, onze bagage werd wel ingenomen, we kregen boarding tickets en ten tijde van het boarden zouden we te horen krijgen of we wel of niet mee konden…. Heerlijke spanning tot op het laatste moment dus.
Tot zover konden we dus nog steeds niets doen behalve afwachten, dus dan toch maar doen wat we sowieso geplant hadden, koffie bij Starbucks. De Luijendijkjes aan Americano’s , Mar aan de melk met koffie en wij en Nico aan de heerlijke zoete Caramel Machiatto.
Rond half zeven zijn wij naar boven (het taxfree gedeelte) gegaan en hebben we onze ouders gedag gezegd. Daar alvast de eerste Ringgits gehaald en van een internationale snack genoten (Mcdonalds). Voor Claud hebben we nog een lekker luchtje gekocht omdat haar eigen luchtje niet meekon i.v.m. ontbreken van een afsluitdop. Na dit alles was het tijd voor de gate, we zouden vertrekken vanaf F8 en die was dichtbij, het zou er nu echt om gaan spannen…..
Nadat we door de controles zijn gegaan (zonder ellende) moesten we ons melden, nogmaals kregen we te horen dat ze overboekt waren maar ze zouden hun uiterste best doen om het op te lossen, wel was de kans zeer klein dat we bij elkaar zouden zitten. Na voor ons gevoel een lange tijd wachten (in werkelijkheid zal het maar een minuut geduurd hebben) kregen we het antwoord, JA we konden mee. NEE we zitten niet bij elkaar, MMAAAARRR wel op dezelfde rij. Ron op stoel 41C en Claud op 41F de kans was dus groot dat we konden wisselen, en na wat contacten te hebben gelegd konden we dus wel naast elkaar zitten met alleen een gangpad ertussen.
Ondanks dat we bij elkaar zitten hebben we eigenlijk weinig gesprekken gehad, iets wat logisch is want iedereen heeft een Multi-functie-fullcolor-home-entertainment-system voor zijn neus. Heerlijk films, muziek, spelletjes en andere onzin dus. Claud heeft voor de derde keer The Hangover gezien en ik voor de vijfde keer Miami Vice er was gelukkig wel heel veel keus. Naast het spelen met het scherm op het achterhoofd van je voorganger krijg je diverse malen eten voorgeschoteld, wordt je volgegoten met drankjes en uiteraard moet er nog gewerkt worden aan onze nachtrust om het tijdsgat van 7 uur wat te dichten.
Voor onze techneuten onder ons hier wat info waarmee we de oversteek overbrugt hebben:
Kist: Boeiing 777-200ER
Kruissnelheid: 900 kmh pieken gehad van 1045kmh
Hoogte: 11277 km
Afstand AMS-KUL: 10248km
Buitentemp: -57 graden celcius
Startgewicht: 297500 kg
Startsnelheid: 327 kmh
Nog 1,5 uur te gaan voordat we landen, Claud pluist momenteel de Lonelyplanet uit opzoek naar ons eerste hotel. De eerste gok wordt het Allson Genesis hotel met zicht op de Petronas towers, mocht dit om wat voor reden niet lukken zitten er meerdere hotels in de buurt op loop afstand en anders zitten we nog dicht bij en park om op een bankje te kunnen liggen.
This was NOT you’re captain speeking but we enjoyed the inflight movie.

Zojuist zijn we aangekomen in de “Golden Triangle” van Kuala Lumpur. Na het uitstappen de backpacks gehaald en met de Klia Express naar hartje centrum. Op KL-sentral overgestapt op de monorail om zo naar de Golden Triangle te komen waar we na het uitstappen een backpacker troffen die een hotel zocht. Diegene beetje geholpen in de hoop dat we wat leuks gingen vinden buiten onze eerste keus. Ergens in een straatje werden we aangesproken voor een slaapplaats en we zijn meegegaan om te kijken. Voor de koukleunen onder jullie, wij zitten met de airco aan in het Radius International Hotel.
Na het bezichtigen van de kamer hebben we de keus gemaakt hem te nemen. Na lekker opgefrist te hebben zijn we de binnenstad ingedoken. Wat een straatjes, vreetschuurtjes, en dure kleding shops. Wij hebben een winkel met een hoekje Dolce, Cartier, LV, of Dior etc. HIER HEBBEN ZE HELE WINKELS VOOR ÉÉN MERK !!!!
Eten hebben we gezocht in de shopping mall, keuze genoeg en ze hebben hier zelfs sneeuw voor de liefhebber bij 28graden. Een keuze niet normaal, we zijn gewoon maar ergens gestopt en wat gekozen uit de enorme lijst. Ik had witte lijst, Claud had voor de noodles gekozen. Het hele avond diner heeft ons welgeteld 4 euro gekost dus donaties zijn welkom.

Het is bijna sluitingstijd en we zijn richting de Petronas towers gelopen waar we nu aan de voet een bakkie zitten te doen bij Starbucks (jaja die naam zullen jullie echt nog wel vaker horen), hier ingelogd op het netwerk om jullie op de hoogte te stellen van ons avontuur.
Strakjes wandelen we lekker terug en duiken we ons bedje in….
Tot Blogs
Ron & Claud

De foto's:
http://s831.photobucket.com/albums/zz239/ronclaud/aankomst/