De mijnen van Potosi

Vandaag staat er een drukke dag op het programma, in de ochtend gaan we de mijnen van Potosi bezoeken en daarna direct door naar het busstation om de bus te pakken naar Uyuni.

Om kwart voor 9 zouden we opgehaald worden met een busje om naar het kantoortje te gaan waar we onze tour hebben geboekt. Dit pakte wat anders uit er kwamen 2 mannen van het kantoortje om onze spullen te sjouwen zodat we lopend naar het kantootje konden, prima dat werkte ook. Nadat al onze spullen zijn opgeslagen in het kantoortje vertrekken we met 12 man naar de berg Cerro Rico. Eerst maken we nog een stop op de mijnwerkers markt, waar we uitleg krijgen over coca bladeren hoe die gebruikt worden door de mijnwerkers, dynamiet en kopen we 2 kleine pakketjes voor de mijnwerkers, bestaande uit een fles vruchtensap en een zakje coca bladeren. Bij de volgende stop is het tijd om ons om te kleden met laarzen, een helm met lamp, en een leuk blauw pakje om onze kleding te beschermen. Hierna bezoeken we een fabriek waar alles wat uit de mijn gehaald komt wordt verwerkt. We kijken onze ogen uit vol verbazing hoe dat er hier allemaal aan toe gaat, de Nederlandse regelgeving zou dat niet toestaan.

Nu alle voorbereidingen getroffen zijn is het tijd om de mijn in te gaan, we gaan in 2 groepen een Spaanstalige en Engelstalige en aan het eind nog een begeleider mocht je niet meer verder willen of in paniek raken. Het eerste stuk is goed te doen, de tunnels zijn breed zodat er nog een mijnwagen door kan en de hoogte is goed te doen we kunnen gewoon rechtop staan. Verderop wordt het steeds lager en moeten we flink bukken wat onze ademhaling niet ten goede komt (ook de hoogte helpt niet mee 4300m) we stoppen een aantal keren om uitleg te krijgen over de verschillende soorten mineralen die er te vinden zijn en hoe alles weggehaald wordt. We komen verschillende mijnwerkers tegen die de wagentjes naar buiten duwen vol met materiaal, we geven ze onze pakketjes met sap en cocabladeren, ze zijn er heel blij mee. Ook is er in de mijn weer aandacht voor het geloof, zo zijn er verschillende beelden te vinden waarbij er rituelen gedaan worden, ook de alcohol van 96% komt weer tevoorschijn, we nemen deze keer2 slokken want we hebben tenslotte ook 2 benen, neusgaten, armen etc… Na een flink stuk wandelen, nouja lopen en bukkend komen we aan bij trappen die we nemen om naar een hogere verdieping te gaan, flink krap en benauwd komen we veilig aan op de voor ons 2e en laatste verdieping. Na hier nog mijnwerkers echt aan het werk te zien waar ze met beitels gaten maken voor het dynamiet, wat een klus zeg. We zijn blij als we de uitgang weer zien en op een beetje op adem kunnen komen, nu alleen nog omkleden en weer naar beneden.

Na de tocht worden we afgezet bij het boekingskantoortje waar we onze spullen ophalen en snel met een taxi naar het busstation gaan. We gaan met de bus naar Uyuni, een rit van zo’n 3,5 uur door het mooie landschap heen. Onderweg moet de chauffeur flink toeteren om de lama’s en alpaca’s af te schrikken die midden op de weg lopen, de weg is wel goed hij is pas 2 jaar oud en dat merken we, veel veiliger dan we gewend zijn.

Rond een uurtje of 6 komen we aan in Uyuni waar we opzoek gaan naar een hotel, we komen uit bij Tambo Aymara hotel wat leuk aandoet en dat nog een kamer voor ons heeft. Snel de spullen op de kamer neerleggen en kijken of we een tour kunnen regelen, dit gaat ons helaas niet zo makkelijk af. Er is een markt gaande en de kantoortjes die we aandoen hebben alleen Spaanstalige gidsen, al is ons Spaans wel verbeterd echt goed zijn we er niet in, dit houdt dus op voor ons. We weten de naam nog van een kantoortje wat goed aangeschreven staat en gaan daar naar op zoek, eenmaal gevonden zijn de deuren en ramen allemaal al gesloten, helaas nog geen tour voor ons. Als we besluiten om wat te gaan eten komen we een bekende tegen die we in La Paz hebben ontmoet tijdens de walking tour en die ook meedeed bij het mountainbiken, en die we 2 dagen eerder ook weer in Sucre zijn tegen gekomen, hij verteld ons dat hij bij het bewuste kantoor voor morgen geboekt heeft en er nog wel plaatsen zijn dus dat we het morgen vroeg maar moeten proberen. We gaan dus met ze 3en een hapje eten en gaan daarna weer onze eigen weg. In het hotel proberen we het kantoor nog te bereiken maar dat lukt niet, dat wordt dus de wekker zetten en flink hopen dat we morgen mee kunnen met de tour.

Het was een lange dag dus we zullen heerlijk slapen.

Ron & Claud