Vulcano sunrise

Jawel, we zijn op vakantie maar de wekker gaat weer vroeger dan ooit, 3 uur ging hij af naast ons heerlijke bedje. Gezien de “kou” hebben we heerlijk geslapen en konden we redelijk fris de dag beginnen. Er waren ontbijtpakketten klaargemaakt maar deze hebben wij nog even achter gehouden voor na de tocht gezien we om dit tijdstip nog geen hap door onze keeltjes krijgen.

We werden opgepikt door een hele groep Land Cruisers van de Bromo Jeep Club, Land cruisers van het eerste type, echt oldskool dus en super tof. We werden naar een uitzicht punt gebracht, hoewel ze brachten ons halverwege, de echte klim moesten we toch echt zelf doen. Gelukkig kunnen onze benen nog wel wat hebben en na een flinke wandeltocht kwamen we aan op het uitzichtpunt om daar de zonsopkomst te zien met een uitzicht over de vallei en vulkaan Bromo. Het was een prachtig plaatje en eentje om niet meer te vergeten.

Nadat we terug gegaan zijn naar onze oldskool berggeit werden we naar de voet van de Bromo gebracht, gezien hij al eventjes rustig is kun je er als toerist op, je moet er uiteraard wel een flinke klim voor over hebben. Boven werden we verwelkomt door een heerlijke zwavelgeur, niet echt lekker maar je raakt er wel een soort aan gewent. Op de rand van de krater hebben we wat foto;s gemaakt en genoten van het uitzicht wat is ontstaan door diverse uitbarstingen uit het verleden.

Gelukkig gaat bergafwaarts een stuk beter, we waren dan ook zo terug bij de Jeep om ons terug te brengen naar ons hostel voor het pakken van de spullen welke vervolgens werden opgeladen op het dak van de Mitsubishi die ons vervolgens zou afzetten in Probalinggo zodat we onze reis konden vervolgen.

Werden met 8 man in een bus gestopt, we hadden voor het eerst een mooi plekje naast de chauffeur zodat we het allemaal eens van de eerste rij konden bewonderen, en we hadden mazzel het was een chauffeur met wat neurotische trekjes, toeteren voor blinde bochten konden we wel begrijpen maar op lege stukken rechte weg hadden we geen verklaring voor, waarschijnlijk om de stilte te doorbreken ?! dit werd namelijk niet gedaan door de radio ondanks dat hij elke 15 minuten van zender veranderde….. gelukkig hadden we daar weinig last van want de speakers waren kapot of het volume stond op 0. Een andere tik was het controleren van zijn zakken, niet dat je tijdens een 7 uur durende rit ineens een nieuwe Iphone in je zak vindt maar je kan het maar beter controleren dacht hij waarschijnlijk…. Al met al was hij dus lekker bezig. De neurotische trekjes namen de laatste 2 uur van de rit sterk af, de weg was zo onbegaanbaar en de helling zo stijl dat zelfs de airco en toebehoren uitgeschakeld moesten worden om het maximale vermogen uit het motorblok te toveren. Al met al heeft hij ons veilig naar Sempol gebracht. Gezien het tijdstip zijn we direct met een groepje het dorp ingetrokken naar de Hot Springs (natuurlijke warme baden) en een waterval, deze laatste konden we al niet meer zien door het vallen van de avond dus zijn we weer terug gegaan naar ons hotel. Hier hebben we gezellig met z’n allen gegeten en de nodige Bintangs genoten. We zitten met Spaanse, italiaanse mensen en het is een gezellig clubje. Echt natafelen hebben we niet gedaan en hebben vroeg ons bedje opgezocht, 12 uur worden we wakker gemaakt voor de volgende beklimming.

Groetjes
de klimgeitjes