Afscheid van de heilige koe

Een nachtje Niagara was voor ons voldoende, het stadje opzich is niet zo spannend en als we de twee overgebleven attracties hebben afgerond is het voor ons tijd om verder te gaan.

Maar voor we beginnen, een lekker bakkie pleur om wakker te worden van de Starbucks, even bijkomen van de eindelijk vaste nacht (Ron heeft gelukkig niet meer van die hele erge hoestbuien dus langzamerhand kunnen we ook van de nachtrust gaan genieten). We hebben nog twee attracties te gaan, de eerste is er een met …. jawel een gegarandeerd nat pak. We gaan met de Hornblower mee, een boot die over de rivier tot onderaan de waterval vaart, een prachtig uitzicht en wat een geweld zo vlakbij (de Horseshoe fall is 671 meter breed en 54 meter hoog). Spectaculair om eens mee te maken en het levert weer genoeg beeld materiaal op, gelukkig is de Gopro waterdicht.

De tweede attractie is een stukje verder op de rivier, ze hebben met een houten steiger een looproute vlak langs het water gebouwd. Op dit deel van de rivier is de stroom versnelling het ruigste (watersnelheden van 109kmh en golven van 5mtr zijn gemeten) ook dit is weer erg indrukwekkend om te zien en we kunnen ons goed voorstellen dat er waaghalzen uit de historie hier gestorven zijn. We snappen überhaupt niet dat je het probeert hier te zwemmen, met een boot te varen of in een ton de rivier af te gaan.

Het is inmiddels een uur of 12, gezien we nog een grote rit voor de boeg hebben zoeken we de auto op. De navigatie stuurt ons over de “Rainbow bridge” met daar direct achter de grensovergang naar Amerika, als we de verhalen moeten geloven kunnen ze hier nog wel eens lastig doen (weer die vragenlijst en zelfs je auto kunnen ze doorzoeken). We melden ons bij een vriendelijke man, hij kijkt ons aan, vraagt naar ons reisdoel en wenst ons een goede reis…. Zozo dat is wel even wat anders dan onze eerste kennismaking van de grenspolitie. Voor we het wisten konden we de auto en de navigatie dus weer instellen op mijlen, zetten we de cruisecontrole aan en bereiden we ons voor op een stukje sturen van zo’n 650km.

Ondanks dat de wegen hier wat minder goed zijn dan in Canada ben je hier wel wat actiever aan het rijden, we wisselen om beurten het stuur en rond een uurtje of 8 komen we aan bij ons hotel, we hebben gekozen voor het Wyndham bij Newark airport, hier konden we makkelijk overnachten, de auto inleveren en de volgende dag door naar Manhattan. Het hotel is netjes en een prima keus dus, nadat we de auto hadden uitgepakt en deze keer volledig leeg hadden geruimd was het tijd voor een emotioneel afscheid, de laatste keer goedkoop voltanken, en de laatste mijlen naar National auto verhuur. We geven hem zijn een laatste schouderklopje en overhandigen de sleutels aan de medewerker… hij maakt de gegevens op en wij krijgen de factuur. Ondanks dat hij als Ford geboren is vonden wij het een prima heilige koe die ons 2958 miles (4760km) veilig door noordoost Amerika heeft gebracht.

We zijn nu te emotioneel om verder te schrijven dus we gaan maar snel naar bed. Fris op voor morgen, een groot nieuw avontuur.

Groetjes
Ron en Claud