Dagje Ferrobus

Zo de dag begint weer vroeg vandaag, om 6 uur checken we uit het hostel en vragen we naar een taxi. De taxi was snel geregeld achteraf bleek dat het hostel een fout had gemaakt, ze hebben ons de taxi gegeven die voor andere gasten was, die hadden dus het nakijken toen wij wegreden. De rit naar het station was maar 5-10 minuten dus we waren op tijd om in de rij te gaan staan voor kaartjes. Na enige tijd wachten op het station komt de chef van het station aan en opent zijn deuren voor de verkoop van kaartjes, dit gaat natuurlijk niet zoals wij dat gewend zijn, per 4 personen mag je in het kantoor verschijnen en koop je je kaartje wij waren bijna te laat want we krijgen 1 zitplek en 1 staplek, de zitplek is wel weer VIP want die is naast de bestuurder. Buiten op het station wordt nog soep, bananen en snoep verkocht op kleedjes en iedereen kijkt ons een beetje aan wat we hier nou doen, het is duidelijk dat er over ons gesproken wordt. Na de aanschaf van de kaartjes komen we erachter dat er geen andere toeristen zijn we zijn dus op onszelf en op ons slechte Spaans aangewezen… Na flink wat wachten komt ons vervoer eraan, vandaag nemen we niet zomaar een trein of bus maar een combinatie ervan, een oude bus die op een treinstel is bevestigd, het leuke is dat het stuur er nog gewoon in zit (te vinden op Google onder de naam Ferrobus).

Nadat onze tassen op het dak zijn gebonden, samen met de flessen drinken en de bagage van de andere gasten begint de Ferrobus te rijden en wat is het leuk, wat een uitzicht en wat een gekakel, het blijft leuk om alle lokale gewoontes te zien, zeker we er nu zo midden in zitten. Achter ons geeft een vrouw borstvoeding en als dat klaar is krijgt de baby een lolly in der mond (een speen kennen ze hier schijnbaar niet), de ouwetjes kauwen zicht suf op coca bladeren en zo valt er genoeg te zien en te beleven. Na enige tijd stopt de ferrobus in niemandsland en stappen de eerste mensen uit, we moeten even zoeken maar zien dan paadjes lopen naar kleine huisjes nouja eerder hutjes. Het begint bij ons steeds meer te dagen waarom sommige boodschappen meegenomen worden, er is hier echt helemaal niets, de mensen zijn aangewezen op dit vervoer en dan gaat het ook nog maar eens om de dag, je zult dus echt niets moeten vergeten…

Na meerdere stops kunnen we eindelijk beide zitten, het wiebelen van de ferrobus heeft weer een vermoeiend effect en we sluiten beide onze ogen even, niet te lang want het uitzicht is echt prachtig. De rails is soms zo dun alsof we over dijkjes rijden en de rivier naast ons is aardig droog er zijn flink wat shovels in de weer om de stenen te sorteren, de gedachte hierachter hebben we nog niet gevonden.

Na zo’n 6,5 uur komen we aan in Potosi en gaan we op zoek naar een hotel, we hebben wel wat research gedaan maar alle info die we hebben verteld ons dat het hier niet veel soeps is, het eerste de beste hotel dat we ingaan is gedateerd (makelaarstaal voor oud) maar ziet er schoon uit, dit hotel nemen we dus maar. Snel de spullen achter gelaten en het stadje in, het is allemaal vrij rommelig en het stijgt hier weer flink, dus de benen moeten weer flink werken gezien dit ook de hoogste stad van de wereld schijnt te zijn… jullie snappen dat we snel buiten adem zijn.

De tour voor morgen hebben we meteen geboekt en ook de bus naar onze volgende stop is geregeld.
Nu nog wat eten en dan lekker slapen, maar dat moet op 4060m wel lukken.

Ron & Claud